Wyobraźmy sobie scenę, która jest oświetlona promieniami słońca, może to być krajobraz z postacią na pierwszym planie. Ustawiamy aparat w tryb manualny, w którym sami decydujemy o wyborze czułości (ISO), przysłony obiektywu i wartości otwarcia migawki, czyli czasu. Przydatny będzie w zastosowaniu pomiar punktowy.
Ze względu na dużą odległość naszego źródła światła (słońca), warunki światła nie będą ulegały zmianie względem odległości, w której będziemy dokonywać pomiaru. Szarą kartę ustawiamy tak, aby zwrócona była w kierunku naszego źródła światła, a naszym aparatem celujemy w powierzchnie wzorca. (realizacja-pomiaru.jpg) Parametry należy ustawić tak, aby „drabinka” nastaw znajdowała się w punkcie ‘zero’.
Wykonany pomiar odpowiada rzeczywistej ilości światła potrzebnej w celu wykonania zdjęcia. Bez korekt i zmian nastaw możemy teraz wykonać zdjęcie. Jeżeli warunki światła nie zmienią się, czyli słońce nie zajdzie za chmury, bądź nie będziemy chcieli fotografować obiektów w cieniu, wcześniej wybrane parametry czasu i przysłony dadzą nam poprawny rezultat naświetlenia zdjęcia. Przy zmianie warunków światła należy całą operację powtórzyć.
Sposobem na pomiar bez szarej karty, jest wykorzystanie własnej dłoni. Wewnętrzna strona dłoni jest jednak jaśniejsza od 18% szarości, dlatego nasz aparat będzie ciemniej odwzorowywał scenę. Pomocna może być tutaj wiedza, że analogicznie wykorzystując dłoń do pomiaru jak szarą kartę możemy zamiast na ‘zero’ – tak jak w przypadku 18% szarości, ustawić drabinkę ekspozycji przez odpowiedni dobór parametrów czasu i przysłony, tak, aby wskazywała wartość „+1”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz